غدیر حماسه غریب ولایت

آن‌زمان که دستان پیامبر اسلام دست علی را بر آسمان کفر ابوسفیانی بلند کرد و ندا در داد:
هر که را من مولای اوی، علی مولای اوست.

تولد ولایت شکل گرفت و بذر امامت در جامعه شیعی پاشیده شد.
علی مظهر سخاوت و شجاعت و مهربانی و گذشت و عاطفه رخ خویش به مسلمانان سراسر عالم نشان داد و چنین دیکته کرد.
هر صفتی که من دارم از صفات پسندیده شیعه است و پیروان من و فرزندان من می باید به آن عمل کنند ورنه پیرو ولایت من نیستند.
براستی به کدام گزینه از صفات دینی علی عمل کرده ایم که اکنون خودرا پیرو ولایت می دانیم و علی را به هنگام تنگ دستی و گرفتاری صدا می زنیم.
شیعه یعنی اصل خصائل علی، یعنی یتیم نوازی، یعنی دستگیری از در راه مانده گان و درماندگان، یعنی انتهای مهربانی و اخوت، یعنی مردم داری و عیب پوشی، یعنی نفرت از غیبت و تهمت، یعنی نادیده مگوی و دیده را پنهان دار.
چند خصلت دیگر را نام ببرم و شما وما به درون خویش نظاره کنیم که آیا این است شیعه علی بودن.
براستی که غدیر با آن جلال و جبروت در میان شیعیان غریب است.
ولایت که دنباله غدیر می باشد نیز غریب افتاده و نیم نگاهی نیز به آن نمی شود.
همه به زبان ولایت مدار هستیم اما در عمل فرسنگ ها با علی و ولایت علی فاصله داریم چرا که مهربانی از میان ما رخت بر بسته و دنیا طلبی جایش را پر کرده است.
یتیم نوازی گم شده و بجایش کرور کرور اموال شیعه را از حلقوم پایین دادن باب شده است.
پیشانی به خاک ساییدن عمل هر روزمان است اما در پشتیبانی از همنوع غایب هستیم.
افترا و تهمت خوراک روزانه ماست اما گذشت علی را به تاریخ سپرده ایم.
باز هم هست، تا دلت بخواهد اعمال رذیله در میان ولایت نما ها موجود است و کک شان هم نمی گزد که دیگران اعمال آنان را به پای شیعه خواهند نوشت و روز به روز مردم را دورتر از علی می فرستند.
بحق علی و اولاد علی ریشه تمام ولایت نما ها بکن و به زباله دان بینداز تا غربت غریبانه غدیر به اتمام برسد و بوی خوش خصائل علی و ولایت سراسر عالم را در نوردد.

سید قربانعلی موسوی شیرازی