زدن یک سیلی، تبدیل فرصتی برای فرصت‌طلبان سیاسی

یکی از مباحثی که در این چند روز توجه افکار عمومی جامعه را به خود مشغول داشته، اختلاطی است که در حوزه‌های سیاسی زامبوصفتان برای یک سیلی زدن (جرم حقوقی، حقیقی ) رخ داده است؛ به لحاظ اجتماعی و از نظر جامعه‌شناسی و روانشناسی این موضوعات قابلیت تحلیل، مطالعه و بررسی‌های قضایی دارند.

از دید روانشناسی تیپ‌های نارسیسیتیک یعنی شخصیت‌های خودشیفته، کسانی هستند که به عرصه‌های مختلف ورود می‌کنند و خودشان را صاحب حق می‌دانند که در زمینه‌های مختلف اظهارنظرهای به ظاهر تخصصی کرده یا در آن حوزه‌ها، فعالیتی داشته باشند؛ بنابراین به لحاظ روانشناسی باید به دنبال تیپ شخصیتی یا اختلال شخصیت در افراد بگردیم که بعضی خودبزرگ منش هستند (خود را نسبت به دیگران بزرگ می پندارند) و به این دلیل است که به خود اجازه می‌دهند که در عرصه‌های مختلف حتی بدون این که زمینه‌های کافی و تخصصی داشته باشند، ورود و اظهار نظر کنند.

نظریه‌ای به نام «تبدیل فرصت ها» داریم؛ این نظریه می‌گوید وقتی که شما یک فرصتی را دارید، تلاش می‌کنید تا این فرصت را به فرصتی دیگر بدل کرده و از مزایای فرصت‌های بعدی (فرصت دوم، سوم و…) استفاده کنید؛ مثلا یک حزب و گروه فرصتِ قدرت از دست رفته خود را دارد (نماینده مجلس، مداح، بسیجی، سپاه، سربازان ولایت و…) و هزاران نفری که زیر ذره‌بین قرار گرفته شده با یک حرکت اشتباه یا ناخواسته (که این چنین اشتباهات در سیستم قضایی بررسی می‌شود) از این فرصت، برای ایجاد منافعی برای خودشان استفاده می‌کند که فرصت قدرت سیاسی از دست رفته خود را به فرصت دوباره قدرت سیاسی در انتخابات ۱۴۰۰ بدل کنند.

در مورد سلبریتی‌ها، سیاسیون مخالف و بقیه که این موضوع صادق است؛ یعنی آنها از فرصت مشهور بودنشان مثلا در حوزه‌های مختلف استفاده می‌کنند که رستوران‌های زنجیره‌ای، معادن، کارخانه‌ها و شرکت‌های اقتصادی به اسم خودشان می‌زنند یا برند درست می‌کنند.

ولی یه سیلی که هیچ کسی نمی‌تواند آن را بپذیرد در بوق و کرنا می‌کنند و افکار عمومی را بهم می‌ریزند. از نظر جامعه‌شناسی اولین دلیلی که باعث می‌شود یک سلبریتی یا یک گروه مخالف سیاسی در حوزه‌های غیرتخصصی ورود می‌کند، این است که جامعه نتوانسته به هنگام و در وقت مناسب، نخبگان حوزه‌های خودش را تربیت کند، بشناساند و به آنها میدان بدهد، در نهایت یکی دیگری از راهکارهای رفع این هرج ومرج‌های هیاهو، نقد عادلانه، درست و تخصصی است.

وقتی نقدها درست انجام گیرند، هرکسی اگر یک ذره درک سیاسی نداشته باشد، به خودش اجازه نمی‌دهد که احساسی نظر بدهد و متن بگذارد.

جنابان و طرفداران حقوق‌بشر بنده حاضرم جناب رئیس دولت در گوش بنده بزند اما خدمتی برای این سرزمین بکند، معاون اول یه سیلی به بنده بزند اما خدمت کند، هرکسی در این کشور مسئولیت دارد به بنده سیلی بزند اما دنبال حق برود و پشتیبان عدالت باشد.

انسان یعنی چه؟ انسان موجودی است که آگاهی دارد (به خود و جهان) و می‌آفریند (خود را و جهان را)،
و تعصب می‌ورزد، و می‌پرستد، و انتظار می‌کشد، و همیشه جویای مطلق است، جویای مطلق. این خیلی معنی دارد.

سیدمحمدجوادهاشمی
دانشجوی ارشد علوم سیاسی روابط بین الملل