دلنوشته ای برای رئیس اموزش وپروش شهرستان چرام

به گزارش تحلیلگران جوان ازچرام ؛همواره بحث مدیریت آموزش و پرورش و حواشی مربوط به آن در چرام مطرح بوده و تقریبا برای خود تاریخی را به ثبت رسانده است. تاریخی که از هر گوشه ای که به آن نگاه کنیم گاه آیینه عبرت است و گاه غمنامه. در نگاه کلان سیاست سیاستمداران فرهنگ را به بازی گرفته است و البته آپ چرام هم بی نصیب نماند. در نگاه خرد همواره هزاران سؤال مبرهن اما بی جواب آزرده خاطرمان نموده است که ورود به آن را در این مرقومه به صلاح ندانسته تا فرصتی دیگر.

لذا برای برادر ارزشمندم جناب آقای رحیم بازی بناری دلنوشته به نثر درآورده،
باشد که با عمق نگاهشان تیر خلاصی بر نگاه سنتی زده و منشأ تحولی جسورانه در این نهاد خدمت باشند.

برادر جان در این مجموعه ای که به رسم سیاست مدیر آن شدی روزگاری نه چندان دور، با سعه صدر اما به ظاهر عزیزی عزیزشان بود و اینک اما نه، لذا لازم است که بدانید اینجا نه کسی علی وار در بازی روزگار یاریتان خواهد کرد و نه کسی جان برایتان خواهد داد و البته که پادشاهی به کی کاووس هم نخواهد ماند.
برادر رحیم بازی، چونان شما، ما نیز از نزدیک پلشتی های سیاست را لمس نموده و در خلوت ایام، سخن ها شنیده و تخریب ها دیده تا آنجا که گاه چنین پنداشتیم که همراهان آن مدیر رفته اسب خود را به قصد جایگشت رفیق شفیق خود زین کرده و‌‌ در تاختگاه فرهنگند.
نگران کننده تر اما ساده لوحی امثال من که معترضان آن عزیز مدیر را دلسوزان نظام آموزشی پنداشته غافل از آنکه خود سودای نام و نان دارند.

بالاخره زمان گذشت و اینک ناباورانه تو در رقابت نام ها از بلادی که جایگاهت نداند به شاپوری فرهنگیان چرام انتخاب شدی و ما خوشحال که شاید با تغییری همنوعان فرهنگیت را به گردش پست ها درآوری.
دیدم اما نه،
تو نیز تابع هیاهوی پستوی قلدران از خود راضی قلندارپندار وطنی…

برادر جان، در این کلید واژه مشترکیم که آموزش و پرورش ما نه مکانیست برای رستگاری و نه یوسفیست که زلیخاها غارتش کنند، اینجا ملجأ فرهنگ آیندگان دیارمان است و بس.

به چه تدبیری و چگونه در واپسین ایام زمام روحانی، مدیر بودن را برگزیدی، فعلا هماهنگ با سبک نگارش این دلنوشته نیست که پردازش کنیم اما تو را به حرمت فرهنگ سوگند داده اول آنکه نگذارید که کبوتران این نهاد طعمه بازها شود، دوم پرونده آموزش و پرورش چراممان را از دادگاه لاهه خارج نموده و مهمتر آنکه صرفا شایستگی را ملاک نهاده ولو آنکه این شایستگان از قبیله فکریتان باشد.